سرکوب بیش از حد خشم در ما.

سرکوب بیش از حد خشم در ما

خشمگین و یا عصبانی شدن ما,یه رفتاری هست که کم و بیش در همه وجود داره و انجام هم میشه.عده ای کم حوصله هستن و خیلی زود و زیاد خشمگین میشن و اما عده ای خونسردتر هستن و کمتر خشمگین میشن.

هر رفتاری که در وجود ما انسانها هست و منجمله خشمگین شدن,یه رفتار طبیعی و خدادادیه و لذا ما باید این نوع رفتارها رو کنترل کنیم,تا نتایج مثبتش رو به حداکثر و نتایج منفیش رو به حداقل برسونیم.

خشمگین شدن به طور ناگهانی رخ میده و طرف اختیار خودش رو از دست میده.لذا ما باید با آگاهی داشتن خشمگینی و یا عصبانیت خودمون رو کنترل کنیم.

البته افرادی هم که کاملآ جلوی خشم خودشون رو میگیرن,کار اشتباهی میکنن و خودشون رو به مشکلات مختلفی مثل:بدبینی نسبت به خونواده و سایرین,افسردگی,کم حوصلگی و خیلی از موارد دیگه دچار میکنن.چون وقتی ما خشمگین بشیم,یه جریان ناگهانی در رفتار ما رخ میده,که این جریان باید از طریق خشمگشن شدن تخلیه بشه و عدم تخلیه اون همون طور که گفتم,باعث مشکلات برای ما میشه.

نوع دیگه ای که بخام مطلبم رو بگم میشه گفت:

گاهی اوقات هست که در خونه,محل کار و یا سایر مکان ها,ما یه رفتار بدی رو از شخصی در قبال خودمون میبینیم,یه مقدار اول سعی میکنیم گذشت کنیم,بعدآ سعی میکنیم به طرف تذکر بدیم و اما در هر دوی این موارد,طرف دست از رفتارش بر نمیداره.در همچین مواقعی یه مقدار و در حد مناسب خشم و عصبانیت میتونه,حالت یه شوک روبه طرفی که ما رو ناراحت کردن داشته باشه.

مواردی مثل خواب کافی و خوب(خواب در کارکرد صحیح غدد و هورمونهای بدن اثیر میذاره و کارد کرد صحیح غدد و هورمونها,از موارد مهم در ایجاد آرامش در ما هست),تغذیه مناسب(کم کردن مصرف فست فود,تنقلات و غذاهای تند),ورزش(مخصوصآ کوه نوردی),دوری از کارهای متشنج کننده ذهن ما(مثل بازیهای خشن کامپیوتری),و رفتن به دل طبیعت(البته نه طبیعت کاملآ خلوت),میتونه در کم کردن میزان خشمگینی ما موثر باشه.

پس خشمگینی و عصباینت در حد کم خوبه و در موارد حاد باید به فکر کم کردنش باشیم.