عيد نوروز از گذشته تا كنون در روستاي آقداش

درگذشته به امامزاده طیب و طاهر در منطقه کولاکان حاضر میشدند و  با  خوان دعای تحویل سال و قرآن  سال نو را آغاز می کنند. بعضی دیگر دور با خانواده خود کنار سفره هفت سین می نشینند

همین که سال نو تحویل می شد ، همه به قرآن و آینه و آب و ماهی و سبزی نگاه می کردند و سال نو را به هم تبریک می گفتند و روبوسی می نمودند . بزرگترها برای افراد خانواده از درگاه خداوند در سال نو سلامت و تندرستی و خوشوقتی و خیر و برکت آرزو و مسئلت می کرد ، پدر و مادر به بچه ها و خدمتکاران خانه عیدی می دادند . در شب و روز عید ، چلومر غ یا  رشته پلو پخته می شد. اولین کسی که بعد از سال تحویل به آن خانه وارد می شد خوشوقت می شدند که آن کس مرد یا پسر باشد زیرا آن را به فال نیک می گرفتند .

نزدیک تحویل سال نو ، در خانه هر کسی سفره عید چیده می شد . روی این سفره ، یک جلد قرآن ، لاله های بلور آویزدار یا شمعدان پایه بلور با شمع های روشن ، آینه بزرگ ، تنگی بلور پر از آب و دارای یک ماهی کوچک قرمز ، یک قرص نان ، نقل و نبات ، تخم مرغ رنگی ،  شیرینی  و شربت ، آجیل و هفت سین که عبارت بودند از :

سبزی ، سکه ، سمنو، سنجد ، سرکه ، سماق ، سیب

عیدی دادن تخم مرغ رنگی

شال سال ماق

مرسوم بود که   جوانان به پشت بام منازل دوستان و آشنا و همسایگان رفته و از مقابل پنجره‌ها یا روزنه پشت بام اتاق‌ها شال و دستمال خود را به نیت و آرزویی که در سر دارند روانه پایین می‌کردند.

صاحبخانه طبق رسم معمول مقداری تنقلات یا پول، یکی دو دانه سیب سرخ یا تخم ‌مرغ ب پز شده که در میان پوست پیاز آن را به رنگ سرخ در اورده‌اند را داخل شال گذاشته و با دعای خیر وتکان دادن شال یا ریسمان دستمال ان‌ها را روانه می‌کنند.

فال گوش

در شب عید نوروز  نیز مشبابه شبهای عید قربان   گروهی از دختران دم بخت و آرزومند از روزنه بام‌ها یا کنار پنجره‌ها به فال گوش ایستاده و بعضی نیز بر سر چهار راه ها می‌آیستند تا به صحبت‌های عابرین گوش داده و نیت و حاجت خود را با توجه به گفته‌های آن‌ها تفسیر و تعبیر نمایند.

شکستن کوزه‌های کهنه

درآقداش با اعتقاد بر اینکه آبها هنگام تحویل سال از نو متولد می شوند ، کوزه های کهنه

در آقداش با اعتقاد بر اینکه هنگام تحویل سال از نو متولد می شوند کوزه های کهنه را می شکستند  و کوزه های تازه را با آب پر می‌کنند تا بعدا در سال جدید به کنج اتاق‌ها بپاشند یا در مشک بریزند یا چایی دم کنند و به این ترتیب ضمن دور کردن قضا و قدر الهی برای آنها در سال جدید مایه برکت باشد. امروزه با ارتباطات اجتماعی مردم با یکدیگر و تغییرات فرهنگی که در جوامع شهر و روستایی به وجود آمده، مراسم شال‌اندازی و آب پر کردن کوزه‌ها تا حدودی رنگ و روی خود را باخته و به دست فراموشی سپرده شده است

خرید عید

مردم روستای آقداش چند روز قبل از چهارشنبه آخر سال به شهر می‌رفتند و برای سال جدید آیینه، کوزه سفالی، لباس نو و همچنین تنقلاتی از قبیل نخود، کشمش،‌ مغز گردو و بادام و غیره را خریداری می‌نمودند. برخی نیز از مغازه  داخل روستا اقلام مورد نیاز خود را خریداری می نمودند

 .یاد باد آنروزگاران یاد باد.....