ارزش و اهمیت عمر و وقت در دوران جوونی.

ارزش و اهمیت عمر و وقت در دوران جوونی

جوونا باید سعی کنن از زندگی دوران جوونی و کارهایی که انجام میدن,بیشترین بهره و استفاده رو ببرن تا هم آینده خوبی رو برای خودشون بسازن و هم در بزرگسالی,افسوس دوران جوونی خودشون رو نخورن,که به خودشن بگن:اگه من در دوران جوونیم تلاش بیشتری میکردم,الان زندگی موفق تری رو داشتم.

هدر دادن هر یک روز دوران جوونی,میتونه باعث هدر رفتن یه سال از دوان بزرگسالی ما بشه.یعنی وقتی ما یه مقدار در دوران جوونی تنبلی داشته باشیم,در دوان بزرگسالی باید برای جبرانش,زحمت و سختی بیشتری رو متحمل بشیم.

شما اگه به بعضی از جوونای دوران فعلی نگان کنید,متوجه کیشید که دارن  یه مقداری از عمرو وقت دوران خوب جونیشون رو,صرف کارها و افکار بیهوده میکنن.

تو خیابون یه شهری داشتم پیاده روی میکردم,جوون خوش سیما و البته با مدل موی خواص,شبیه به سرخپوستهای آمریکا رو دیدم.خیلی برام جالب شد بدونم این شخص طرز فکرش چی بوده,که باعث شده مدل موهاش رو,به صورتی که گفتم دربیاره.

به همین خاطر خیلی محترمانه,علت این نوع مدل مو رو ازش پرسیدم,که طرف هم در جوابم گفت:تو یه شبکه ماهواره,رئیس یکی از قبایل سرخپوست رو دیدم,که مدل موهاش این طوری بوده و این جوون هم با دیدن مدل موی اون رئیس قبیله,مدل موی خودش رو شبیه اون کرده بود.

من مخالف رفتار دلخواه جوونی نیستم و حتی اعتقاد هم دارم,هر شخصی باید رفتارهای دلخواه خودش رو تا حدی که برای خودش و دیگران مضر نباشه انجام بده,تا بتونه از دوان جوونیش بیشترن و بهترین بهره رو ببره.

شما در نظر بگیرید,ما در دوره ای هستیم که زندگیمون داره صنعتی میشه.

در زندگی صنعتی و سخت امروزی,اگه هر فرصتی رو برای ساختن زندگیمون از دست بدیم,به سختی میتونیم جبرانش کنیم ویا اگه هر اشتباهی رو تو زندگی انجام بدیم,شاید دیگه اصلآ نتونیم جبرانش کنیم.

شخصی رو میشناسم که در آموزشگاه زبان های برنامه نویسی ثبت نام کرده بود و شروع کرده بود به یادگیری زبان برنامه نویسی سی پلاس پلاس و بعد از حدود یک سال زحمت و تحمل هزینه های زیاد,به خاطر سختی زیاد این زبان برنامه نویسی,کارش رو رها کرده بود.اگه این شخصی از اون روز اول,با یه نفر آگاه مشورت میکرد و اصولی و طبق توانائیش یه کاری رو,برای خودش انتخاب میکرد مجبور نمیشد بعد از یک سال زحمت و هزینه,کارش رو رها کنه.

حالا شما در نظر بگیرید شخص مثال بالا,در یه راه خوب و علمی اشتباهی رو مرتکب شده و یک سال عمر و پولش هدر رفته,حال اگه جوونی در به یه راه منفی بیفته,چی میشه؟.

جوونا کنجکاو هستن.کنجکاوی باعث میشه جوونا کم و بیش به دنبال رفتن به راه های جدید و ناشناخته در زندگی باشن.یعنی وقتی جوونی همون طور که قبلآ هم مثال زدم,مدل موهاش رو شبیه سرخپوستها میکنه,این شخص حس کنجکاویش اون رو,به سمت راه های دیگه هم میکشونه,مثلآ احتمال داره با دیدن فیلمهای وسترن علاقه پیدا کنه که,لباسش رو هم شبیه هفت تیر کش ها کنه.

خوب روی این مطلب من فکر کنید:

یه بار سعی کنید تو یه مراسم مذهبی شرکت کنید,از صمیم قلب مردم رو ببینید  و به مداح گوش بدید و وقتی اومدید خونه,تا چند روز شرایط روحی و زندگی خودتون رو در نظر بگرید,که ببینید چه طور میشید؟.مطمئن باشید تا مدت ها یه احساس خوب رو در وجود خودتون حس میکنید,یه علاقه خوب رو نسبت به مردم پیدا میکنید و قطعآ از لطف و عنایت ائمه اطهار هم بهره ند میشید و همه اینها از نتایج همون شرکت در مراسم مذهبی بوده.

حالا جوونی که فقط دنبال تقلید از کارهای دیگرانه,مدام لباس و مد خودش رو عوض میکنه  و این کارها باعث میشه اون احساس آرامش خاطر خودش رو از دست بده,اصلآ ندونه تو زندگیش چی میخاد,میخاد چی کار کنه و همیشه از این راه به اون راه میره.

پس بهتره جوونای عزیز سعی کنن,عمر و وقت خودشون رو هدر ندن.

ما باید سعی کنیم راهی رو تو زندگی صنعتی امروزی بریم,که باعث سازندگی آینده خودمون بشه,از افراد آگاه و متخصص در هر کاری سعی کنیم همیشه کمک بگیریم و جهت کمک گرفتن از امامان هم سعی کنیم بریم سمت اونها(شرکت در همون مراسم مذهبی),تا اونها هم لطف و عنایت خودشون رو شامل حال ما کنن.